Inwonersparticipatie: winst of verlies van de democratie?
Geschreven op:
Ons verkiezingsprogramma is duidelijk over inwonerparticipatie: "Inwoners en organisaties participeren in de samenleving op eigen initiatief, zelfstandig of in samenwerking met de gemeente. " En dat alles staat onder het kopje "Overheid en burgers moeten verantwoordelijkheid nemen”. In de maatschappij zien we dat de overheid zich steeds meer terugtrekt en stimuleert dat inwoners meer deelnemen op alle terreinen van de samenleving. In een aantal gemeenten zie je bijvoorbeeld, dat inwoners niet meer wachten op politieke besluitvorming, maar maatschappelijke kwesties zelf oppakken. We noemen dit tegenwoordig de "doe-democratie”. Kortom er is of komt alle gelegenheid voor inwoners om de handen uit de mouwen te steken.
Gezamenlijke betrokkenheid
De stelling poneerde angst. Grote monden gaan het winnen en de stillen in den lande sneeuwen onder. Ik zou die zwijgende meerderheid juist wel graag zien participeren. Ik denk dat juist bij veel in die mensen mogelijkheden schuilen voor effectieve participatie. Ik denk dat zij uiteindelijk betrokkener zijn en beter participeren door hun kennis en levenservaring, dan de grote monden, die vaak weten hoe het niet moet, maar afhaken als het op "doen” aankomt. Dat is natuurlijk een beetje te cru geschreven, want er zijn ook "grote monden”, die ook prima "doeners” zijn. Maar daar behoeven de zwijgers niet bang voor te zijn. In gezamenlijke betrokkenheid op een thema ontstaat er veelal chemie, die samenbindt. Daar ligt de kans en niet de dreiging voor de democratie.
Leerproces
Zullen er door inwonerparticipatie geen verschillen ontstaan of ongelijkheid? In het oefenen met de doe-democratie sluit ik dat niet uit. Het is een leerproces. Maar ik ga er ook van uit dat de overheid daarover blijft waken. Volgens artikel 1 van de Grondwet worden in Nederland gelijke gevallen ook gelijk behandeld. Dat blijft een taak van de overheid en de rechtsspraak, zodat daar een onafhankelijk oordeel mogelijk blijft.
Liefde en respect
Ik maak tenslotte een stapje naar de kerk: Daar komen jonge en oude mensen, mensen met een hoge en mensen met een eenvoudige opleiding, mensen met meer geld en mensen met minder geld. Ze zijn betrokken op elkaar en hebben een gezamenlijk ideaal: hun geloof. Vanuit die gezamenlijke betrokkenheid gebeurt er in de kerk heel veel door doeners en door denkers; door intelligenten en techneuten, door dominanten en stillen en eenvoudigen. Ze participeren in één kerkelijke gemeente vanuit liefde en respect voor elkaar.
Daar ligt een mooi voorbeeld voor de maatschappij.
Ton van Doorn
fractievoorzitter PCW
